Świerk serbski to roślina rosnąca przede wszystkim, jak mówi sama nazwa, w Serbii. Można spotkać go również w Bośni. Gatunek znany jest od 1875 roku i uznawany za endemiczny, typowy dla obszarów o górskim ukształtowaniu.
Świerk serbski zalicza się do rodziny sosnowatych, podobnie jak świerki rosnące w Polsce. W naturze jednak nie występuje w naszym kraju. Z uwagi na walory estetyczne chętnie wykorzystuje się go jako ozdobę, przede wszystkim w parkach i ogrodach. Sprawdź, jakie ma wymagania.
Picea omorika – charakterystyka
Świerk serbski to roślina dorastająca w naturze do 40 m wysokości. Jednocześnie drzewo jest bardzo wąskie, bo ma zaledwie maksymalnie 1 m średnicy pnia. Kora jest zazwyczaj popękana, ma brązowy kolor. Liście są stosunkowo krótkie, bo osiągają do 2 cm długości. Mają ostrą końcówkę i są spłaszczone, równomiernie ułożone na gałęziach. Zazwyczaj mają ciemnozielony kolor od góry i jaśniejszy odcień od dołu, dodatkowo przecięty dwoma bocznymi, białymi paskami. Mogą utrzymać się na drzewie nawet do 10 lat, co sprawia, że zimozielony świerk serbski jest wyjątkowy. Pędy świerku zazwyczaj są nieco jaśniejsze.
Roślina daje dwa rodzaje kwiatów. Żeńskie mają kształt niewielkich szyszek i fioletowy kolor. Z kolei męskie są żółte i rosną głównie na dolnych gałęziach. Następnie w ich miejscach wyrastają brązowe szyszki o długości do 7 cm. Świerk serbski jest wiatropylny, a dodatkowo jednopienny.
Miejsce wzrostu
Zazwyczaj w naturze świerk serbski rośnie w lasach mieszanych. To mało wymagająca roślina kwitnąca na wiosnę, zwykle na przełomie kwietnia i maja. Jest odporna na kwaśne deszcze oraz znaczną wysokość – porasta głównie obszary górskie.
Odmiany świerku serbskiego
Świerk serbski występuje w kilku interesujących odmianach. To drzewo iglaste możesz znaleźć w wersji:
- „Aurea” – bardzo wysoka odmiana, która dorasta nawet do 20 m wysokości i ma młode przyrosty w kolorze złotawym;
- „Gnom” – bardzo niska, karłowata odmiana o pokroju krzewiastym; rośnie bardzo powoli, jednak ma piękne, niebiesko-zielone igły;
- „Karel” – kolejna odmiana karłowata, która dorasta maksymalnie do 1 m i przyjmuje naturalnie kształt zbliżony do kuli;
- „Pendula Kuck” – odmiana wysoka, dorastająca do 10 m, o zwisających gałęziach i pędach;
- „Tremonia” – karłowaty świerk serbski, idealnie sprawdzający się przede wszystkim na skalniakach i podobnych ekspozycjach;
- „Zuckerhut” – odmiana przypominająca kształtem stożek, idealna do ogrodów, rosnąca do 2 m wysokości.
Świerk serbski – uprawa i wymagania drzewa
Poznaj wymagania co do wzrostu, aby twój świerk serbski wyglądał atrakcyjnie i szybko rósł.
Stanowisko dla drzewa
Z uwagi na warunki, z których pochodzi, świerk serbski doskonale rośnie na stanowisku słonecznym. Jest jednak przystosowany również do wzrostu w cieniu, choć wtedy roczne przyrosty są po prostu mniejsze. Drzewo powinno być przynajmniej częściowo osłonięte od wiatru.
Podłoże i sadzenie
Świerk serbski to roślina, która preferuje przepuszczalną glebę o neutralnym pH. Podłoże powinno być stosunkowo lekkie i raczej żyzne, ale nie nadmiernie. Lepsze będzie dla niego stanowisko bardzo lekkie, na przykład z kamieniami i żwirem, niż ciężkie i podmokłe.
Sadzonki warto kupić w sprawdzonej szkółce, aby mieć pewność co do ich jakości. Drzewo sadzi się przede wszystkim jesienią, najlepiej na drenażu w formie drobnych kamieni o neutralnym odczynie.
Nawożenie, nawadnianie, przycinanie
Roślina wymaga podlewania jedynie w przypadku młodych osobników. Warto też nawadniać ją w okresie wydłużającej się suszy. Nawozy nie są konieczne, ale warto je stosować dla utrzymania korzystnych przyrostów. Wystarczą naturalne preparaty, np. kompost, stosowane raz do roku, aby na twoim podwórku wyrósł piękny świerk serbski.
Rozmnażanie świerku serbskiego
Roślinę tę można rozmnażać na kilka sposobów. W kolejności od najtrudniejszych i najmniej efektywnych są to metody:
- z odkładów – możliwa tylko w przypadku niektórych odmian, np. „Pendula Kuck”;
- z nasion – metoda długotrwała i niedająca więcej niż 50% gwarancji na to, że siewki będą miały cechy rośliny matczynej;
- z sadzonej pędowych – metoda najprostsza, ale możliwa do wykorzystania dopiero po 5 pierwszych latach uprawy. Najlepiej, aby sadzonki miały ok. 20 cm długości i były ukorzeniane w preparatach wspierających wzrost korzeni.
Świerk serbski – zastosowanie rośliny
Świerk serbski można uprawiać w grupie w parkach, zwłaszcza w wersji lasu mieszanego. Doskonale nadaje się do uzupełnienia zieleni miejskiej, głównie ze względu na igły, które pozostają na drzewie przez cały rok. Odmiany miniaturowe mogą tworzyć charakterystyczne elementy na skalniakach. Niektóre odmiany, np. zwisające, z uwagi na koronę sprawdzą się w pojedynczych nasadzeniach.
Świerk serbski to odporna, mająca małe wymagania roślina idealna do parków, ogrodów i na działki. Nie ma dużych wymagań. Jest to szybko rosnący gatunek, nie licząc odmian karłowatych.
