Roślina jest również określana jako jodła jeżowa lub pinsapo. Należy do rodziny sosnowatych Pinaceae i naturalnie występuje wyłącznie w południowej Hiszpanii i północnym Maroku. Najstarsze okazy mają od 250 do nawet 300 lat.
Jodła hiszpańska to wiecznie zielone drzewo i może mieć od 25 do 30 m wysokości przy średnicy pierśnicy równającej się od 1 do 2 m . Oprócz tego pień drzew rosnących w drzewostanach osłoniętych jest prosty i kolumnowy o przekroju kołowym. Może być też skręcony i rozwidlony w górnej części pnia. Jeżeli nie ma zabezpieczenia, jodła hiszpańska może przybrać nieregularne kształty.
Uprawa i pielęgnacja Abies pinsapo
Roślina powinna być umiejscowiona na półcienistym, osłoniętym od wiatru i wilgotnego powietrza terenie – na żyznej, gliniastej, ale przepuszczalnej ziemi o kwaśnym odczynie i umiarkowanym stopniu wilgotności.
Iglaste drzewo jest bardzo wrażliwe na suszę – z tego powodu w tym okresie musi być regularnie nawadniana. Niestety jodła hiszpańska może sprawiać pewne kłopoty w uprawie, które są związane z niskimi temperaturami – szczególnie we wschodniej części polski.
Żeby się zabezpieczyć przed obumarciem jodły hiszpańskiej, dobrze jest je podlać przed nadejściem okresu, kiedy panują niskie temperatury. Dobrym rozwiązaniem jest też ściółkowanie powierzchni gleby do drzewem, na przykład kilkucentymetrową warstwą kory.
Młode okazy mogą być też osłonięte na czas zimy np. białą agrowłókniną lub innymi przepuszczającymi powietrze materiałami. Dzięki temu dekoracyjna odmiana jodły hiszpańskiej będzie upiększać swoim wyglądem praktycznie każdy ogród przez wiele lat.
Choroby i szkodniki, na które narażona jest roślina
Niestety, jodła hiszpańska może być atakowana zarówno przez grzyby, jak i szkodniki zwierzęce. Inwazje owadów następują najczęściej po suszach – zauważa się ich nasilenie w ciągu ostatnich kilkunastu lat.
Za najniebezpieczniejsze grzyby uważa się Rhizosphaera oudemansii, która atakuje igły, Hallimascha pospolita (Armillaria mellea)powodująca straty w drzewostanach, a także Heterobasidion annosum wywołującą zgniliznę korzeni.
Z kolei szkodniki owadzie, to różne gatunki korników. Największe szkody może wyrządzić Cryphalus numidicus, uszkadzając pień i gałęzie, a często doprowadzając do śmierci całego drzewa. Niebezpieczne są też gąsienice omacnicy prosowianki, które żerują na pędach wegetatywnych i powodują przypadkowe tworzenie się pędów, atakują także szyszki.
Jak wygląda jodła pinsapo?
Wszystkie gałęzie drzewa rodzą mocne i twarde gałązki. Korona zaczyna się nisko na pniu i w przypadku roślin wolnostojących może sięgać nawet do ziemi. U młodych sadzonek jest wąska i stożkowata. Z kolei u starszych piramidalna lub o nieregularnym kształcie i mniej lub bardziej gęsta.
Okres kwitnienia rośliny przypada na kwiecień i maj. W tym czasie owalne, męskie szyszki kwiatowe osiągają długość od 5 do 7 mm i grubość ok. 4 mm. Na początku są zielone, a w okresie kwitnienia żółtawe i mają czerwone, purpurowe lub fioletowe mikrosporofile. Kiedy uwolnią pyłek stają się brązowe. Szyszki znajdują się w dolnej części korony. Układają się tam w grupach po bokach pędów. Natomiast w górnej partii wyrastają szyszki żeńskie, w pionowej pozycji o zielonym i brązowo-zielonym kolorze.
Pąki i igły jodły hiszpańskiej
Pąki pinsapo są owalno-globularne i nie są silne żywicznie. Mają barwę od jasno-czerwono-brązowej do purpurowo-brązowe i długość od 5 do 6 mm przy grubości od 4 do 4,5 mm. Igły rośliny są sztywne i niekłujące. Charakteryzują się tym, że są ułożone spiralnie na gałązkach. Na pędach bocznych są promieniste i mniej lub bardziej grzebieniaste, zazwyczaj odgięte do tyłu na górnej stronie pędu.
Przybierają kształt języka i mogą dorastać do długości od 0,6 do 2 cm i szerokości od 2 do 3 mm. Igły są też zwykle krótsze w górnej części korony w porównaniu z partią dolną. Mogą mieć kolor od ciemnozielonego, przez szarozielony do niebieskozielonego. Natomiast dolna część jest srebrzystobiała.
