Świdośliwa kanadyjska, zwana także Lamarcka jest lubianym i polecanym drzewkiem. Jeżeli chcesz podziwiać jego piękne kwiecie i skosztować pysznych owoców, zapoznaj się z poniższym tekstem i sprawdź, jak odpowiednio dbać o świdośliwę.
Wiele osób lubi mieć w swoim ogrodzie drzewka owocowe. Szczególną popularnością cieszą się te, które nie tylko pięknie wyglądają podczas kwitnienia, ale i posiadają smaczne owoce. Obydwie te cechy łączy świdośliwa kanadyjska, krzew lub nieduże drzewo, cieszące się w naszym kraju coraz większą popularnością. Przekonaj się, jak prezentuje się roślina, jak wygląda jej uprawa oraz co jest najważniejsze w jej pielęgnacji.
Świdośliwa kanadyjska – charakterystyka rośliny
Świdośliwa kanadyjska zwana również Lamarcka (łac. Amelanchier canadensis) jest gatunkiem świdośliwy pochodzącym z Ameryki Północnej, głównie z rejonu Kanady. Roślina przybiera postać niewielkiego drzewka (7-10 m) albo krzewu. W polskim klimacie wysokość świdośliwy nie przekracza zwykle 5 m wysokości. W niektórych szkółkach roślin można natknąć się także na podobną do niej świdośliwę olcholistną czy świdośliwę kłosową.
Kwiaty oraz liście świdośliwy kanadyjskiej pojawiają się na wiosnę, na przełomie kwietnia i maja. Wówczas to miododajne drzewo pokrywa się pięknym, białym kwieciem, zebranym w wyprostowane grona o długości ok. 4 cm. Liście, o długości do 10 cm, przyjmują eliptyczny albo lancetowatoeliptyczny kształt, z ostrym wierzchołkiem i zaokrągloną nasadą; ich brzegi są drobno pikowane. Początkowo liście są brązowawe oraz owłosione na biało. Z czasem natomiast stają się szarozielone. Wiele osób zapewne jednak zgodzi się, że najpiękniej prezentują się jesienią, kiedy to przyjmują żółto-czerwony kolor.
Owoce świdośliwy dojrzewają latem, w czerwcu. Niekiedy są one porównywane do borówki amerykańskiej: kuliste, pokryte ciemnym woskowy nalotem, purpurowoczarne, ciemniejące w miarę dojrzewania. Owoce są jadalne; charakteryzuje je słodki smak i wyjątkowa soczystość. Co więcej, owoce świdośliwy posiadają wiele odżywczych walorów, takich jak:
- żelazo;
- wapń;
- magnez;
- witaminę C;
- prowitaminę A;
- witaminy z grupy B;
- kwas jabłkowy.
Owoce można jeść na wiele sposobów. Sprawdzą się w takich formach jak:
- na surowo;
- suszone (jak rodzinki);
- w formie kompotów albo nalewek;
- przerobione na dżemy lub konfitury;
- dodawane do ciast.
W ciekawy sposób wykorzystywano je również w danych czasach: w ojczyźnie świdośliwy wiele rdzennych ludów Kanady ceniło sobie owoce świdośliwy i jej owoce. Przez wieki stanowiły one dodatek do suszonego, konserwowanego mięsa bizonów.
Warto pamiętać, że owoce świdośliwy należy zbierać regularnie, w przeciwnym razie będą przyciągać ptaki.
Świdośliwa Lamarcka – uprawa
Najlepszym okresem na uprawę sadzonek świdośliwy kanadyjskiej jest wiosna lub jesień. Warto także pamiętać, że jeżeli mamy do czynienia z rośliną w formie rozwiniętej sadzonki, może być zasadzona w każdym okresie wegetacyjnym.
Świdośliwa kanadyjska ma niewielkie wymagania, chociaż młodym roślinom zaleca się oczywiście zapewnić nieco lepsze warunki, niż tym starszym. Najlepiej sprawdzi się gleba żyzna, o obojętnym albo lekko kwaśnym odczynie. Odpowiednim wyborem będzie podłoże próchnicze, piaszczysto-gliniaste. Warto także upewnić się, że wybrane przez nas stanowisko jest dobrze nasłonecznione, choć sprawdzi się tu także półcieniste. Świdośliwa Lamarcka dobrze znosi niskie temperatury (jest całkowicie mrozoodporna), gorzej jednak radzi sobie podczas suszy i na terenach, gdzie powietrze jest mocno zanieczyszczone. Chociaż roślina nie sprawia większych problemów i nadaje się dla początkujących ogrodników, warto pamiętać o kilku zasadach pozwalających jej swobodnie rosnąć: należy zatem unikać sadzenia jej w pobliżu dróg szybkiego ruchu lub w okolicy większych miast, gdzie powietrze jest zbyt zanieczyszczone.
Świdośliwę Lamarcka rozmnaża się poprzez zielne i półzdrewniałe sadzonki, odkłady, z nasion lub przez odrosty korzeniowe.
Pielęgnacja Amelanchier canadensis
Pielęgnacja świdośliwy kanadyjskiej, podobnie jak jej sadzenie, nie wymaga specjalnych umiejętności. Drzewo jest odporne na warunki atmosferyczne, choroby i szkodniki. Ważne jest regularne podlewanie, szczególnie w okresie przedłużającej się suszy oraz zbieranie dojrzałych owoców. Ponadto jednym z opcjonalnych elementów pielęgnacji świdośliwy jest odpowiednie cięcie gałęzi. Jest to polecane osobom, które chcą, aby ich roślina miała foremny i porządny kształt.
Zazwyczaj zaleca się, aby ścinać gałęzie wczesną wiosną (najlepszym miesiącem jest marzec) albo przed rozpoczęciem wegetacji. Ponadto warto pamiętać, że jeżeli sadzimy świdośliwę kanadyjską na wiosnę, najlepiej jest podcinać ją od razu. Powoduje to pobudzenie rośliny do wzrostu oraz wytworzenie silniejszych szkieletowych pędów. Jeżeli drzewko zostało posadzone jesienią, z podcinaniem gałęzi należy zaczekać do wiosny w innym wypadku mogą przemarznąć. Po pierwszym cięciu drzewo trzeba pozostawić „w spokoju” na ok. 2-4 lata. Po tym okresie można przeprowadzać tzw. cięcia sanitarne i prześwietlające: usuwa się uszkodzone, przemarznięte, połamane i krzyżujące się ze sobą gałęzie. Kolejne większe cięcie odbywa się zazwyczaj po ok. 6-8 latach.
Świdośliwa kanadyjska – podsumowanie
Jeżeli interesuje cię posiadanie pięknie kwitnącej oraz rodzącej słodkie i jadalne owoce rośliny, świdośliwa kanadyjska jest wprost stworzona dla ciebie! Nie wymaga skomplikowanej uprawy ani pielęgnacji, a ponadto jest bardzo odporna na warunki, w jakich dorasta. Na wiosnę zachwyca imponującymi kwiatostanami, latem natomiast obradza w pyszne i zdrowe owoce. Jesienią można zaś podziwiać jak jej liście zmieniają barwę na piękną żółto-czerwoną barwę.
Niezależnie od tego, czy ogrodnictwo masz w małym palcu, czy dopiero zaczynasz swoją przygodę z sadzeniem roślin, możesz być pewien, że świdośliwa kanadyjska absolutnie cię zachwyci!
