Rdestowiec to takson roślin, z których część wykorzystywana jest jako rośliny ozdobne, a część traktowana jako wyjątkowo trudne do pozbycia się chwasty. Rdest to wiele różnych gatunków, które bardzo się od siebie różnią. Różnica ta jest tak wielka, że w pewnym momencie biolodzy wydzielili osobne rodzaje: rdestówkę, rdestowiec oraz kilka innych.
Rdestowiec jako roślina ozdobna
Wśród rdestów dekoracyjnych można wymienić:
- wężownika;
- rdest himalajski;
- rdest pokrewny.
Rośliny te mają podobne cechy. Wszystkie charakteryzują się kłosowym kwiatostanem, wysokimi łodygami oraz długimi i wąskimi liśćmi. Są to rośliny wieloletnie.
Rdest himalajski
Ten rodzaj należy do najbardziej dekoracyjnych. Dorasta do 1 metra wysokości. Okres jego kwitnienia przypada na wczesne lato i trwa aż do jesieni. Występują różne odmiany kolorystyczne jego kwiatów:
- białe;
- fioletowe;
- bordowe;
- różowe.
Rdest pokrewny
Dorasta do 20 centymetrów. Wśród jego zalet można wymienić długi czas kwitnienia, który trwa od czerwca do października. Kwiaty mogą być różowe lub bordowe. Jesienią liście ulegają przebarwieniu. Roślina tworzy kępy podłużnych, ciemnozielonych liści, które u szczytu są zaostrzone. Jesienią liście barwią się na czerwono. Pędy kwiatostanowe mają zwykle kilka zredukowanych liści i są czerwone.
Wężownik
Jest to bylina wieloletnia, która wytwarza grube i skręcone kłącza. Przypominają one węża, skąd właśnie wzięła się nazwa odmiany. Łodyga rośliny jest wzniesiona i mocna. Ten rdestowiec cechuje się także słabym ulistnieniem, a same liście mają lancetowaty kształt. Wężownik jest znaną rośliną zielarską, a dokładniej właściwości lecznicze mają kłącza rdestowca. Działają przeciwzapalnie, przeciwbiegunkowo i przeciwbakteryjnie. Używa się ich w schorzeniach układu pokarmowego oraz do płukania jamy ustnej i gardła.
Rdesty ozdobne w uprawie
Rdestowce ozdobne zyskały swoją popularność dzięki łatwości uprawy. Najlepiej rosną na ziemi wilgotnej i ciężkiej. Wilgoć to właściwie jedyna rzecz, którą trzeba im zapewnić. Mogą rosnąć zarówno w słońcu, jak i w półcieniu. Nie trzeba ich intensywnie nawozić. Rośliny te są ponadto wyjątkowo odporne na choroby, szkodniki oraz mróz.
Rdesty jako chwasty i rośliny inwazyjne
Duża część rdestowców to niestety rośliny wysoce inwazyjne, które są bardzo uciążliwymi chwastami i gatunkami niechcianymi. Za ich uprawę grożą wysokie kary. Walkę z rdestowcami prowadzi Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. Poniżej przedstawiamy listę rdestowców, których nie można hodować w swoim ogrodzie.
Rdest japoński (Reynoutria japonica)
Nazywany również rdestowcem ostrokończystym. Ma wygląd dekoracyjny i dorasta do 3 metrów wysokości. Rdest ostrokończysty ma pędy kojarzące się z bambusem. Dodatkowo charakteryzuje się ładnymi sercowatymi liśćmi i niewielkimi białymi kwiatami. Roślina ta może urzec wyglądem, ale nie wolno dać się zwieść! Prawie niemożliwe jest zahamowanie jego wzrostu, zwalczanie jest bardzo trudne. Bardzo szybko opanowuje teren, na którym się znajduje, wypierając inne rośliny. Jego uprawa, sprzedaż oraz sprowadzanie wymaga specjalnego pozwolenia. W innym wypadku ogrodnikowi grozi mandat. Rdestowiec japoński ma właściwości lecznicze. Kłącza rdestowca japońskiego to bogate źródło resweratrolu. Nalewka z tej rośliny polecana jest na boreliozę. Aby przygotować napar, należy rozdrobnione ziele zalać 2 szklankami wody i gotować na wolnym ogniu.
Rdestowiec sachaliński (Reynoutria sachalinensis)
Bardzo podobny do rdestowca ostrokończystego. Naturalnie występuje w Azji Wschodniej. Osiąga wysokość od 3 do 4 metrów. Wyprostowana łodyga nie ma wielu rozgałęzień i przypomina bambusa. Liście rdestowca sachalińskiego mają sercowaty kształt z uciętą nasadą w górnej części i zabarwione są na czerwono. W Polsce uznaje się go za gatunek groźny dla rodzimych gatunków. Sadzenie go jest zabronione przez Ustawę o ochronie przyrody z 2004 roku.
Rdest ptasi (Polygonum aviculare)
Uciążliwy chwast, który nazywany jest świńską trawą. To niewielka roślina o bardzo niskich wymaganiach glebowych i wodnych. Może rosnąć właściwie w każdych warunkach. Często widuje się go w szczelinach pomiędzy płytami chodnikowymi. Pędy mogą mieć do pół metra długości. Swoją nazwę zawdzięcza temu, że jest chętnie jedzony przez ptaki. Chcąc pozbyć się go z ogrodu, należy regularnie go wyrywać. Nie można używać tej rośliny jako kompostu, ponieważ szybciej będzie się rozprzestrzeniał.
Z hodowaniem rdestu we własnym ogrodzie trzeba bardzo uważać. O ile odmiany dekoracyjne będą wspaniałym uzupełnieniem przydomowego ogródka, to inwazyjne gatunki mogą sprawić, że ogrodnik zmarnuje wiele czasu na pozbycie się ich, gdy zaczną dominować nad innymi roślinami.
