Z kolei krasnokwiat białokwiatowy jest najczęściej spotykaną odmianą roślin z rodziny amarylkowatych. Funkcjonuje również pod nazwą – krasnokwiat Katarzyny. Dzieje się tak ze względu na to, że bezproblemowo rozwija się zarówno na terenach, gdzie pojawiają się opady zimowe, jak i letnie. Więcej wiadomości o Haemantus i Haemantus Albiflos znajdziesz w naszym artykule!
Haemanthus – podstawowe wiadomości
Krasnokwiat może być też nazywany lilią krwawą lub pędzelkową. Istnieje aż 22 gatunków rośliny, które występują nie tylko w Afryce Południowej, ale także w Botswanie, Namibii, Lesotho i Eswatini. Z kolei aż 15 odmian pojawia się w regionie Namaqualand i Western Cape, gdzie występują zimowe opady.
Układ liści na łodydze roślin Haemanthus
Krasnokwiat ma z reguły od jednego do nawet sześciu liści. Mogą to być zarówno szerokie, skórzaste i płaskie płatki, jak i wąskie, kruche lub soczyste i wzniesione liście. Różnice pojawiają się także w odniesieniu do faktury powierzchni – może być gładka, mocno owłosiona lub lepka.
Na szczególną uwagę zasługują odmiany takie jak H. unifoliatus i H.nortieri, które wytwarzają zazwyczaj tylko jeden wzniesiony i szeroki liść. Z kolei H. coccineus i H. sanguineus to odmiany, od których powstała nazwa rodzajowa związana z kolorem kwiatów.
Jakie warunki siedliskowe muszą zostać spełnione, żeby krasnokwiat się rozwijał?
Rośliny z rodzaju Haemanthus wyrastają na terenach o rozmaitej charakterystyce. Mogą to być zarówno nadmorskie wydmy, jak i górskie szczyty, skaliste gzymsy i sezonowo zalewane żwirowe równiny i torfowiska.
Co ciekawe, poszczególne odmiany roślin Haemanthus – w tym przypadku canaliculatus, są nawet w pewnym stopniu zależne od ognia. Dzieje się tak ze względu na to, że aby zakwitać, potrzebują sporadycznego wypalania siedlisk fynobosowych w celu usunięcia podrostu.
Jak wyglądają krasnokwiaty?
Większość krasnokwiatów ma szczotkowate kwiatostany, które są otoczone czterema lub większą liczbą błoniastych lub mięsistych przylistków. Zazwyczaj pasują do koloru kwiatu i podobnie jak działki kielicha chronią kwiatostany przed uszkodzeniem i wysuszeniem.
Kwiaty Haemanthus produkują obfity nektar i pylnik, a także wydzielają słaby i nieatrakcyjny dla zmysłu węchowego człowieka zapach. Owoce rośliny są z reguły kuliste. Kiedy dojrzeją, przybierają barwę od jaskrawoczerwonej, przez różową i pomarańczową po białą. Cebula roślin występujących w regionie opadów zimowych pochodzą przede wszystkim z siedlisk suchych i znajdują się relatywnie głęboko pod powierzchnią ziemi i kwitną przed wytworzeniem liści.
Haemanthus wydaje dość duże cebulki – pełnią funkcję organu zawiązującego pokarm i wodę. Składają się z grubych podstaw liściowych lub tulei, które mogą być ułożone w dwóch oczywistych rzędach – taki system określa się jako układ dystychiczny. Warto zauważyć, że aż trzy z gatunków, czyli albiflos, deformis i pauculifolius są wiecznie zielone. Ich cebulki są tylko częściowo zakopane, a odsłonięta część staje się często jaskrawozielona.
Krasnokwiat białokwiatowy – czym się charakteryzuje?
Krasnokwiat białokwiatowy to gatunek rośliny kwitnącej z rodziny Amaryllidaceae, który występuje naturalnie na wybrzeżu i górach Afryki Południowej. To wiecznie zielona, bulwiasta bylina geofitowa. Jest niezwykle ceniona w ogrodnictwie ze względu na wyjątkowo efektowny wygląd, a także tolerancję na dość trudne warunki rozwojowe. Rozwija się zarówno na terenach, gdzie występują opady zimowe, jak i letnie.
Prezencja Haemanthus albiflos
Górna połowa cebulki rośliny – podobnie jak w przypadku większości innych krasnokwiatów, jest odsłonięta i jasnozielona. Wytwarza parę liści raz do roku i jest ciemnozielona. Może mieć do trzech par liści o długości do 40 cm. Są najczęściej pokryte krótkimi, miękkimi włoskami, a na ich górnej powierzchni pojawiają się żółte plamki.
Na białym krasnokwiacie pojawiają się pędzelkowate baldachy złożone z drobnych, białych kwiatków na pręcikach, a następnie czerwone i owalne owoce z białymi nasionami. Ma to miejsce późną jesienią i zimą. Ogólnie cały krasnokwiat osiąga od 20 do 30 cm wysokości i 15 cm szerokości.
Uprawa krasnokwiatu białokwiatowego
Jest odporny na temperaturę do około 1°C, jednak nie wytrzymuje długotrwałych mrozów. Warto też zauważyć, że najlepiej czuje się z lekko zacienionym miejscu – nie lubi pełnego słońca. Ponadto dobrze znosi niedostateczne podlewanie, a kwitnie najlepiej, kiedy umieści się ją w niedużej doniczce.
Roślinę, której kwiaty są zakończone żółtopamarańczowymi pylnikami, należy włożyć do doniczki, gdzie ziemia ma lekki drenaż. Można też zastosować domieszkę piasku i nawozu uniwersalnego. Dzięki temu pędy krasnokwiatu nie będą gnić, a prawidłowa posadzona cebula będzie dynamicznie się rozwijać.
Rozmnażanie krasnokwiatu katarzyny jest możliwe z nasion, a także pędów bocznych, które usuwa się po zakończeniu kwitnienia. Trzeba je ostrożnie przesadzać od rośliny macierzystej. Przy odpowiedniej pielęgnacji krasnokwiat będzie się rozmnażał nawet przez kilka lat.
