Wilczomlecz groszkowy występuje w południowej Europie – głównie we Włoszech, Grecji, Hiszpanii i Portugalii, a także w północno-zachodniej Afryce i na wschód przez południowo-zachodnią Azję – aż do zachodnich Chin. Roślina funkcjonuje również pod nazwą ostrożeń świstak, czy mole plant. Przedstawiamy najważniejsze informacje na jej temat!
Uprawa rośliny – ważne kwestie
Roślina do prawidłowego rozwoju potrzebuje dostęp do pełnego słońca. Może to być od 6 do nawet większej ilości godzin z bezpośrednim kontaktem ze światłem. Dobrze będzie rosnąć także w częściowo zacienionych miejscach, gdzie słońce dociera tylko przez pewną część dnia – od 2 do 6 godzin.
Wilczomlecz groszkowy najlepiej posadzić na podłożu gliniastym lub piaskowym, sprawdzi się także glina iłowa. Jej pH powinno być alkaliczne (>8,0), neutralne (6,0-8,0), a gleba musi zapewniać dobry drenaż. Euphorbia lathyris może być sadzona w strefach z następującymi oznaczeniami USDA: 1a, 1b, 2a, 2b, 3a, 3b, 4a, 4b, 5a, 5b, 6a, 6b, 7a, 7b, 8a, 8b, 9a, 9b, 10a, 10b, 11a, 11b.
Zagrożenia związane z Euphorbia lathyris
Wilczomlecz groszkowy jest trujący. Dotyczy to wszystkich części rośliny – w tym nasiona i korzenie. Bezpośredni kontakt z jej powierzchnią może wywołać niepożądane reakcje skórne. Podrażnienia są powodowane wytwarzanym przez wilczomlecz lateksem, a także substancjami czynnymi takimi, jak ngenol i estry ingeolu. Ingenol i jego pochodne.
Pomimo tego, że Euphorbia lathyris nie jest bezpieczna dla człowieka, może być konsumowana przez kozy. Trzeba uważać, aby nie miały bezpośredniego dostępu do rośliny, ponieważ trujące substancje mogą być przenoszone przez kozie mleko.
Jak prezentuje się wilczomlecz groszkowy?
Może mieć wysokość nawet do 2 metrów, a grubość łodygi równa się 2 cm. Roślina jest nierozgałęziona, robi to dopiero po zranieniu. Ustawienie liści jest naprzeciwległe, odziomkowe i są one linearne u nasady. Ich długość wynosi do 15 cm i charakteryzują się występowaniem środkowej blaszki. Ulistnienie na dalszej części łodygi staje się krótsze i trójkątne.
Kiedy wilczomlecz groszkowy żyje dwa lata, nad okółkiem czterech liści tworzy się kwiatostan końcowy – dwu lub czteropłatkowy pseudo baldaszek. Przylistki przybierają kolor od żółtawo-zielonego do żółtego, a gruczoły nektarowe cyathii mają żółtą lub purpurową barwę. Są lekko półkoliste, a na ich zewnętrznej stronie pojawiają się wyrostki w kształcie rogów lub pałeczek z rozszerzonymi końcami.
Kiedy kwitnie Euphorbia lathyris?
Okres kwitnienia rośliny trwa od czerwca do sierpnia – w zależności od lokalizacji, w której znajduje się Wilczomlecz groszkowy. Na kwiecie pojawiają się gładkie, trójkomorowe owoce kapeluszowe o średnicy od 8 do 10 mm, a także spłaszczone, jajowate nasiona o długości od 4 do 6 mm z wyrostkiem.
Należy zauważyć, że wilczomlecz groszkowy – pomimo tego, że jest rośliną zielną – ma odnawiające się pąki, które znajdują się ponad 50 cm nad ziemią, co stanowi dość rzadki wyjątek.
Jak przebiega rozprzestrzenianie się rośliny?
Wilczomlecz groszkowy ma tzw. owoce wiosenne, które podlegają samorozmnażaniu, jako rozsiewacze wysuszające. Odległość rozrzucania wynosi nawet ponad 3 m, a gatunek rozprzestrzenia się także za sprawą odpadów ogrodowych.
Wilczomlecz groszkowy może być wykorzystywany jako roślina ozdobna ze względu na swój fraktalny pokrój. Euphorbia lathyris jest też używana jako sposób na odstraszanie nornic i kretów, które zachowują od niej dystans przynajmniej w promieniu od 3 do 4 metrów. Dlatego wielu hodowców decyduje się na zasadzenie wilczomlecza groszkowego w swoim ogrodzie.
Źródło zdjęcia: Gaia Leo via wikipedia, Licencja: Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 International
