Rozchodnik kaukaski jest rośliną łatwą w uprawie i pielęgnacji. Ze względu na ciekawą prezencję będzie na pewno upiększać każdy ogród. Przedstawiamy najważniejsze informacje o Sedum spurium!
Rozchodnik kaukaski wywodzi się z Azji zachodniej. Porastał skaliste, wymagające tereny, dzięki czemu jego uprawa nie sprawia żadnych problemów – jest przystosowany do trudnych warunków. Cechuje się dużą wytrzymałością na warunki atmosferyczne i szybkim tempem rozmnażania. Więcej wiadomości na temat Sedy spurium znajdziesz w naszym artykule!
Rozchodnik kaukaski – podstawowe informacje
Roślina Sedum Spurium pochodzi z Kaukazu, Iranu i Turcji. Pierwotnie porastała zacienione i bogate w składniki odżywcze ściany skalne na wysokości do 3000 metrów. Do innych często używanych określeń rośliny należy „rozchodnik dwurzędowy”.
Warto zauważyć, że od 1995 roku gatunek nie jest przypisany botanicznie do rodzaju Sedum, a Phedimus z rodziny rozchodników Crassulaceae. Tym samym, prawidłowa nazwa to Phedimus spurius.
Rodzaj Sedum i rodzina Crassulaceae obejmuje aż 350 różnych gatunków sukulentów rosnących w regionach, gdzie panuje umiarkowany klimat na całej planecie. Do najpopularniejszych gatunków obok Sedum Spurium należą m.in. Sedum spectabile, Sedum sieboldii, czy Sedum rubrotinctum.
Phedimus spurius – cechy znanej rośliny
Rozchodnik kaukaski jest rozłożystą byliną o zielonej barwie z naprzemianległymi, prostymi i mięsistymi liśćmi, które opierają się na płożących się łodygach. Kwiaty sedum spurium są różowe – jednakże istnieją odmiany kwitnące w innym kolorze – i pojawiają się od wiosny do jesieni.
Gdzie umieścić roślinę?
Phedimus spurius nadaje się do uprawy zarówno w miejscach, do których słońce ma bezpośredni dostęp, jak i częściowo zacienionych. Trzeba jednak zauważyć, że przy ustawieniu go w drugiej lokalizacji, liście nie będą intensywnie się wybarwiały. Roślina będzie świetnie się czuła we wszelkich szczelinach w ścianach, skałach i na suchej murawie.
Rodzaj gleby i warunki sadzenia
Phedimus spurius jest rośliną subalpejską. Z tego powodu preferuje świeżą glebę, ubogą w składniki pokarmowe, która jest jednocześnie dobrze zdrenowana i niezbyt mokra – bez zastoin wodnych. Za optymalne rozwiązanie uważa się glebę żwirowo-gliniastą o pH w zakresie od obojętnego do zasadowego.
W przypadku, gdy ogrodnik chce zdecydować się na obsadzenie większego obszaru, to powinien stosować odpowiednie proporcje. Rozchodnik kaukaski powinien być rozmieszczany co ok. 20 centymetrów przy 15 roślinach na metr kwadratowy.
Pielęgnacja, dzielenie i rozmnażanie
Rozchodnik kaukaski zalicza się do roślin, które są dość proste w pielęgnacji i odporne na warunki atmosferyczne. Zaleca się jedynie, aby w okresie wzrostu podawać niewielką ilość nawozy kompletnego – najlepiej co miesiąc. Chcąc uzyskać obfite, nowe pędy, trzeba też usuwać stare kwiatostany.
Dzielenie powinno odbywać się co dwa lub trzy lata. Dzięki temu sadownik będzie mógł utrzymać kwitnienie rośliny w optymalnej kondycji. W trakcie odsadzania należy pamiętać o usuwaniu słabych pędów i korzeni.
Rozchodnik będzie rozprzestrzeniał się w ogrodzie samoczynnie. Można oczywiście mu w tym pomóc, na przykład – w razie potrzeby – odcinając część rośliny i przesadzając ją w nowe miejsce. Ułatwieniem jest to, że sadzonki można łatwo wyciąć z rośliny matecznej, a po przeniesieniu szybko się ukorzeniają. Ponadto nasiona można wysiewać bezpośrednio na miejscu.
Choroby, szkodniki i zimowanie
Roślina nie jest podatna na choroby takie jak na przykład mączniaki, a także skalniki. Może się jednak zdarzyć sytuacja, gdzie ślimaki zaatakują okrywę roślinną w łatwo dostępnych miejscach.
W przypadku tej roślina zima nie będzie stanowić dużego zagrożenia. Rozchodnik kaukaski jest w pełni mrozoodporny i nie ma potrzeby stosowania żadnych środków do zimowania w trakcie jego uprawy.
Przykładowe zastosowanie w ogrodzie – jak można wykorzystać rozchodnika kaukaskiego?
Zastosowanie rozchodnika kaukaskiego może być wyjątkowo różnorodne. Roślina idealnie nadaje się do sadzenia na obrzeżach rabat, a także do ogrodów skalnych, czy obsadzania ścian i dachów, a także na obrzeża lasów.
Jak wspomniano wcześniej, Phedimus Spurius bardzo łatwo się rozprzestrzenia. Z tego powodu jest klasyfikowany w wielu krajach jako gatunek inwazyjny. Trzeba mieć to na uwadze, hodując roślinę – może w niekontrolowany sposób przenieść się na działkę obok, na przykład przez kompostowanie.
