Paprocie ogrodowe to bardzo popularna grupa roślin, chętnie uprawianych w ogrodach. Istnieją różne gatunki paproci, wszystkie jednak prezentują się wyjątkowo. Sprawdź jak o nie dbać, żeby rosły piękne i zdrowe przez wiele lat.
Przez wiele osób paprocie ogrodowe uważane są za niezwykłe rośliny, a nawet tajemnicze. W ich grupie znaleźć można bogactwo odcieni zieleni i różnych form. Paprocie ogrodowe doskonale sprawdzają się w lokalizacjach z trudnym dostępem do światła słonecznego. Wyjątkowo dobrze odnajdują się jako część kompozycji naturalistycznych. Można je z powodzeniem sadzić także nad wodą, niezależnie od tego, czy jest to większe jezioro, czy małe oczko wodne. Pomimo, że nie wytwarzają liści, paprocie ogrodowe uważane są za rośliny niezwykle dekoracyjne. Sprawdź, jakie są najpopularniejsze gatunki paproci ogrodowych, a także jak je uprawiać i pielęgnować.
Paprocie ogrodowe – wymagania
Większość paproci w ogrodzie najlepiej rośnie w chłodnych lokalizacjach, które okryte są cieniem lub półcieniem. Można sadzić je na przykład pod krzewami i koronami drzew. Kilka gatunków, takich jak na przykład zanokcica skalna lub narecznica samcza, dobrze poradzi sobie także na stanowiskach słonecznych. Jeśli chodzi o glebę, najlepsza jest próchnicza, wilgotna i przepuszczalna. Większość gatunków wymaga gleby lekko kwaśnej lub kwaśnej. O kwaśny odczyn trzeba zadbać zwłaszcza w przypadku takich gatunków jak: paprotka zwyczajna, długosz królewski, onoklea wrażliwa i podrzenie. Zdarza się jednak, że dla niektórych odmian paproci ogrodowych lepszym wyborem będzie gleba wapienna. Wymienić tutaj można zwłaszcza języcznika zwyczajnego i paprotnicę kruchą, a także cienistkę Roberta.
Gdzie sadzić paprocie ogrodowe?
Paprocie ogrodowe korzenią się płytko, dlatego najlepiej uprawiać je w wilgotnych miejscach. Dlatego tak polecane jest sadzenie ich na brzegami zbiorników wodnych. Nie tylko pięknie się wówczas prezentują, ale też najlepiej rosną. W razie konieczności paprocie ogrodowe należy nawadniać, zwłaszcza latem. Nie można dopuścić do przesuszenia. W celu ograniczenia parowania wody z podłoża, a także ochrony przed przegrzaniem, paprocie ogrodowe trzeba ściółkować. Można do tego wykorzystać między innymi korę sosnową lub igliwiem. A z czym najlepiej komponują się paprocie? Z innymi przedstawicielkami swojej grupy, a także zawilcami, trawami ozdobnymi i funkiami. Doskonale wyglądają też w towarzystwie mchu, przywodząc na myśl leśny krajobraz. Zakątek z paprocią może być zielony prawie przez cały rok, jeśli zadbasz o to, żeby pojawiły się w nim różne gatunki, w tym te zimozielone.
Paprocie ogrodowe – pielęgnacja
Jak dbać o paprocie ogrodowe? Ich pielęgnacja na szczęście nie jest skomplikowana. Rośliny uprawiane na podłożu próchniczym nie wymagają nawożenia, wystarczy tylko zastosować odpowiednio rozłożony kompost. Dodatkowo, żeby wzmocnić wzrost, można jednorazowo użyć nawozu wieloskładniowego, ale nie jest to obowiązkowe. Trzeba pamiętać o tym, żeby nie usuwać usychających liści paproci ogrodowych, a także tych, które opadają z drzew lub krzewów. Stanowią one doskonałe okrycie na zimę, a także dostarczają próchnicy, która jest dla roślin bardzo wartościowa. Jeśli brak jest takiej naturalnej ściółki, trzeba o nią zadbać.
Paprocie ogrodowe – rozmnażanie
Rozmnażanie paproci ogrodowych najczęściej następuje przez podział karp. Idealny moment na to pojawia się wczesną wiosną. Wtedy to zaobserwować można kiełkujące, młode liście. Wówczas karpę wykopuje się z ziemi, a następnym krokiem jest jej podział na kilka części. Najszybciej i najwygodniej jest to zrobić szpadlem. Sadzonki paproci należy jak najszybciej posadzić na stałym miejscu. Trzeba pamiętać o odpowiednim dociśnięciu podłoża wokół korzeni, a także obfitym podlaniu wodą. Wilgoć jest dla tych roślin niezbędna do wzrostu.
Niektóre gatunki paproci, jak na przykład języcznik zwyczajny, można rozmnożyć poprzez sadzonki liściowe. W tym celu trzeba oderwać jeden liść, a następnie posadzić go bezpośrednio w wilgotnym podłożu, bogatym w próchnicę. Paprocie ogrodowe rozmnażają się także samodzielnie, poprzez rozłogi korzeniowe i zarodniki.
Paprocie ogrodowe – polecane gatunki i odmiany
Paprocie ogrodowe, podobnie jak paprocie doniczkowe, dzielą się na różne gatunki i odmiany. Które z paproci najlepiej sprawdzą się do ogrodów? Sprawdź nasze omówienie paproci ogrodowych.
Pióropusznik strusi (łac. Matteuccia struthiopteris)
Jedna z najpiękniejszych i najpowszechniej sadzonych rodzimych paproci ogrodowych. Wyróżniają ją podwójnie pierzaste płonne liście, które tworzą kępę przypominają lejek. Z kolei liście zarodnikonośne są brązowe i krótsze. Pióropusznik preferuje stanowiska od częściowo do całkowicie zacienionych. Jednak dzięki zapewnieniu odpowiednio wilgotnego podłoża, paproć poradzi sobie w bardziej słonecznej lokalizacji.
Podrzeń żebrowiec (łac. Blechnum spicant)
Ten gatunek jest zimozielony. Rośnie w środowisku naturalnym w Polsce, gdzie objęty jest częściową ochroną. Doskonale sprawdza się jako roślina okrywowa, najlepiej w zacienionych zakątkach ogrodu. Wymaga podłoża kwaśnego.
Onoklea wrażliwa (łac. Onoclea sensibilis)
Onoklea wrażliwa to gatunek, który osiąga do około 60 cm wysokości. Charakterystyczne są dekoracyjne, podwójnie pierzaste liście. Paproć ta preferuje próchnicze, wilgotne i kwaśne podłoże. Świetnie sprawdza się w dużych ogrodach, ze względu na silne właściwości rozrastania i ekspansji.
Zanokcica (łac. Asplenium)
Dostępne są różne odmiany tej paproci ogrodowej, na przykład: zanokcica murowa, zielona i skalna. Rośliny te są niewielkie, osiągają jedynie 15 – 20 cm wysokości. Niemniej prezentują się bardzo urokliwie. Zanokcica należy do gatunków rodzimych. Podłoże, jakiego wymaga powinno być wilgotne, przepuszczalne, wapienne. Konieczne jest wzbogacenie gleby rumoszem wapiennym. W środowisku naturalnym zanokcica spotykana jest w skalnych szczelinach. W ogródku najlepiej posadzić ją na zacienionych stanowiskach, na przykład w skalniakach.
Paprotka zwyczajna (łac. Polypodium vulgare)
Paprotka zwyczajna to niewielki, rodzimy gatunek. Ta zimozielona roślina pięknie prezentuje się w kompozycjach naturalistycznych i rustykalnych. Preferuje lokalizacje półcieniste lub cieniste. Jej liście osiągają około 40 cm długości. Najlepsze podłoże jest kwaśne i wilgotne.
Paprotnica krucha (łac. Cystopteris fragilis)
Paprotnica krucha jest nieco drobniejszą paprocią ogrodową, której liście osiągają około 30 cm długości. Preferuje stanowiska zacienione.
Języcznik zwyczajny (łac. Phyllitis scolopendrium)
Paproć, która występuje w Polsce w środowisku naturalnym i objęta jest ścisłą ochroną gatunkową. Jest bardzo dekoracyjna i wygląda niezwykle oryginalnie. Charakteryzują ją całobrzegie, zielone i skórzaste liście, które pięknie błyszczą. Osiągają nawet do 60 cm długości, paproć jest więc bardzo okazała. Najlepsze stanowisko jest wilgotne, mocno próchnicze i zasadowe. Języcznik zwyczajny świetnie radzi sobie na zacienionych skalniakach. Ta paproć ogrodowa dostępna jest w wielu ciekawych odmianach, na przykład charakteryzujących się karbowanymi liśćmi.
Adiantum stopowe (łac. Adiantum pedatum)
Jest to jedna z najbardziej dekoracyjnych paproci, które prezentuje się naprawdę doskonale. Może osiągnąć do 50 cm wysokości. Najlepiej rośnie na stanowiskach zacienionych, o kwaśnych podłożu.
Paprocie zimą
Czy paprocie i zima to dobre połączenie? Większość paproci, które rosną w Polsce naturalnie, jest przystosowanych do spadku temperatury i przechodzi w stan spoczynku już późną jesienią. Jednak część gatunków została sprowadzona z nieco cieplejszych terenów Europy. Mogą one przemarznąć, jeśli nie ma grubej pokrywy śniegu. Najbardziej wrażliwe gatunki to wietlica uszkowata, cheilantes wełnisty, i śledzionka skalna. Na zimę trzeba je nakryć gałązkami roślin iglastych lub suchymi liśćmi dębu i buka. Taka osłona jest także potrzebna języcznikom i cyrtonii. Paprocie z powodzeniem można włączać do rabat kwiatowych, o ile tylko odpowiada im podłoże.
Paprocie ogrodowe to przepiękne rośliny. Doskonale sprawdzają się nawet na stanowiskach półcienistych i cienistych. Nie są specjalnie wymagające, jeśli chodzi o ich uprawę, za to niezwykle efektowne.