Tabela – właściwości
| Zagadnienie | Opis |
| Jadalny czy nie? | Niejadalny, występuje na martwych gałęziach i korze drzew |
| Sezon | Latem i jesienią |
| Występowanie | Występuje w Europie, Azji, Ameryce Północnej i Południowej. W Polsce notowany w lasach, parkach, ogrodach |
| Wygląd | Ma płaski, cienki, okrągły owocnik przylegający do podłoża. Jest żółty z białym brzegiem. Na spodzie znajdują się kolce. |
| Rozmiar | Owocnik ma ok. 5 cm średnicy. Kolce mają do 5 mm długości. |
| Właściwości | Wywołuje białą zgniliznę drewna |
| Zastosowanie w kuchni | Nie ma zastosowania w kuchni |
Występowanie i siedlisko
Radula występuje w lasach, parkach i ogrodach na martwych gałęziach i korze drzew liściastych, ale także iglastych, np. na jodle. Rozwija się głównie na korze drzew, ale czasami również na drewnie.
Gatunki podobne
Istnieje wiele gatunków grzybów o podobnym wyglądzie, które rozwijają się na drzewach. Szczególnie trudno odróżnić radulę od strzępkoskórki szczeciniastej. Potrzebna jest dokładna analiza mikroskopowa, aby rozróżnić te gatunki.
Ciekawostki
- Radula została po raz pierwszy opisana w 1818 roku przez Eliasa Friesa. Od tego czasu kilkakrotnie zmieniała nazwę rodzajową.
- Dawniej w piśmiennictwie polskim była znana jako strzępkoskórka kolista.
- Ma bardzo wiele synonimów naukowych, np. Hydnum radula, Radulum radula, czy Basidioradulum radula.
Podsumowanie
Radula to interesujący gatunek grzyba z rodziny drewniczkowatych, który rośnie na martwym drewnie i korze drzew. Występuje w wielu rejonach świata, również w Polsce. Choć nie ma znaczenia kulinarnego, to warto zwracać uwagę na jego obecność w lesie i poznawać jego cechy. Ze względu na podobieństwo do innych gatunków, identyfikacja raduli wymaga dokładnych badań mikroskopowych.
