Tabela – właściwości
Zagadnienie | Opis |
Jadalny czy nie? | Jadalny, choć przeciętnej jakości |
Sezon | Od czerwca do listopada |
Występowanie | Pospolity w całej Polsce, w lasach iglastych i liściastych |
Wygląd | Kapelusz żółtobrązowy o średnicy 3-10 cm, pod spodem żółte rurki, trzon czerwonobrązowy |
Rozmiar | Kapelusz 3-10 cm, trzon 4-8 cm |
Właściwości | Miąższ szybko gnije, często atakowany przez robaki |
Zastosowanie w kuchni | Spożywany na świeżo lub marynowany, gorzej znosi transport i obróbkę |
Cechy morfologiczne
Suchogrzybek złotopory ma kapelusz o średnicy 3-10 cm, początkowo wypukły lub półkulisty, później rozpłaszczony i często lekko zapadnięty. Jego powierzchnia jest sucha i matowa, barwy żółtobrązowej, czerwonobrązowej lub ciemnobrązowej. Podczas suszenia pęka na poletka. Rurki są bladożółte lub zielonożółtawe, z czasem oliwkowe. Trzon grzyba ma wysokość 4-8 cm i grubość 1-2 cm, jest walcowaty, często zgięty, u dołu zwężający się. Jest żółty z czerwonobrązowymi przebarwieniami. Miąższ jest początkowo twardy, później miękki i szybko się rozkłada. Ma słaby zapach i lekko kwaskowaty smak.
Właściwości i wartość kulinarna
Suchogrzybek złotopory jest grzybem jadalnym, choć przeciętnej jakości. Ceniony przez niektórych grzybiarzy, ale o niewielkiej wartości kulinarnej. Jego miąższ szybko gnije i jest często atakowany przez robaki. Źle znosi transport i obróbkę kulinarną. Najlepiej spożywać go na świeżo lub marynować.
Ciekawostki
- Posiada około 30 synonimów naukowych, w tym m.in.: Boletus chrysenteron, Boletus communis, Xerocomus chrysenteron.
- Dawniej nosił nazwy regionalne, m.in. grzyb złotawy, złoty grzyb, borowik złotawy.
- Często mylony jest z innymi podobnymi gatunkami podgrzybków, zwanymi potocznie „zajączkami”.
Podsumowanie
Podgrzybek złotopory to pospolity w Polsce grzyb o umiarkowanych walorach kulinarnych. Mimo to ceniony jest przez niektórych grzybiarzy. Najlepiej spożywać go świeżego, gdyż źle znosi transport i obróbkę. Ze względu na podobieństwo do innych gatunków należy zachować ostrożność przy jego zbieraniu.