Tabela – właściwości
| zagadnienie | opis |
| Jadalny czy nie? | Lejkowiec dęty jest grzybem jadalnym, jednak ze względu na mało apetyczny wygląd i czernienie podczas gotowania rzadko jest spożywany. |
| Sezon | Owocniki wytwarza od sierpnia do listopada. |
| Występowanie | Występuje w lasach liściastych i mieszanych w Polsce, głównie na obszarach podgórskich. Rośnie pod bukami i dębami. |
| Wygląd | Ma kształt lejkowaty z podwiniętym brzegiem, średnicę 3-8 cm. Wewnętrzna część czarna, zewnętrzna szarobrązowa. |
| Rozmiar | Średnica kapelusza 3-8 cm, trzon 5-12 cm wysokości. |
| Właściwości | Miąższ cienki, elastyczny, po ususzeniu łamliwy. Ma nieznaczny smak i przyjemny zapach. |
| Zastosowanie w kuchni | Ze względu na małą atrakcyjność kulinarną i coraz rzadsze występowanie nie powinien być zbierany. Można go suszyć, mielić i używać jako przyprawę. |
Lejkowiec dęty jest gatunkiem grzyba mikoryzowego. Rośnie niemal wyłącznie w lasach półkuli północnej – w Ameryce Północnej i Środkowej, Europie i Azji. W Polsce występuje dość pospolicie na obszarach podgórskich, zwłaszcza w południowej i środkowej części kraju. Rośnie kępkami, najczęściej w lasach liściastych i mieszanych, pod bukami i dębami.
Trudno pomylić go z innym gatunkiem grzyba ze względu na bardzo charakterystyczny, lejkowaty kształt i czarniejący miąższ. Najbardziej podobny wyglądem jest lejkowniczek pełnotrzonowy, ale różni się budową owocnika.
Ciekawostki
- Dawniej nazywany był m.in. „wronimi uszami”.
- Ze względu na kształt w niektórych krajach nazywany jest „grzybem rogów obfitości”.
- Wysuszone i zmielone owocniki lejkowca dętego można wykorzystywać jako naturalny, bezpieczny barwnik spożywczy.
Podsumowanie
Lejkowiec dęty to interesujący i łatwy do rozpoznania gatunek grzyba o charakterystycznym wyglądzie. Choć jest jadalny, ze względu na niewielkie walory smakowe oraz coraz rzadsze występowanie nie jest zalecany do zbioru. Warto go natomiast chronić jako ciekawy i ważny element grzybowej różnorodności naszych lasów.
