Tabela – właściwości pochwiaka wielkopochwowego
| zagadnienie | opis |
| Jadalny czy nie? | Tak, jadalny. |
| Sezon | Latem i jesienią. |
| Występowanie | W Polsce rzadki, znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski. Status R. W Europie rzadki. |
| Wygląd | Kapelusz średnicy 5-15 cm, początkowo kulisty, później rozpostarty, różowo-cielisty. Trzon biały, z charakterystyczną pochwą u podstawy. Miąższ biały, delikatny. |
| Rozmiar | Kapelusz osiąga średnicę 5-15 cm. Trzon długość 5-15 cm. |
| Właściwości | Saprotrof rosnący na próchnicznej ziemi i resztkach organicznych. |
| Zastosowanie w kuchni | Popularny w kuchni tajskiej i azjatyckiej. Spożywany świeży, suszony lub konserwowany. |
Występowanie i siedlisko pochwiaka wielkopochwowego
Pochwiak wielkopochwowy występuje w Polsce bardzo rzadko. Znajduje się na Czerwonej liście roślin i grzybów Polski ze statusem R, co oznacza, że jest potencjalnie zagrożony. Ma ograniczony zasięg geograficzny i niewielkie obszary siedliskowe w naszym kraju. Rzadki jest również w całej Europie. Rośnie na próchnicznej ziemi i rozkładających się resztkach organicznych.
Znaczenie i zastosowanie pochwiaka wielkopochwowego
Pochwiak wielkopochwowy to grzyb jadalny, ceniony w kuchni azjatyckiej. Jest powszechnie uprawiany i spożywany w Tajlandii oraz innych krajach Azji Południowo-Wschodniej. W Europie dostępny jest głównie w postaci suszonej lub konserwowej. Pochwiaki uprawia się najczęściej na matach ze słomy ryżowej. Ich dojrzewanie trwa 4-5 dni. Najlepiej rosną w klimacie subtropikalnym. Choć przypominają trującego muchomora sromotnikowego, to różnią się od niego różowymi zarodnikami.
Ciekawostki o pochwiaku wielkopochwowym
- Pierwszy opis naukowy pochodzi z 1786 r. od Jeana Baptiste’a Bulliarda.
- Ma aż 20 synonimów łacińskich nazwy.
- W Polsce po raz pierwszy nazwę „pochwiak pochwiasty” zaproponowała Alina Skirgiełło.
- Często mylony jest z trującym muchomorem sromotnikowym przez azjatyckich imigrantów.
- Łatwo przystosowuje się do różnych warunków uprawy.
- Najszybciej rośnie w klimacie subtropikalnym.
Podsumowanie
Pochwiak wielkopochwowy to interesujący gatunek grzybów z rodziny łuskowcowatych. Choć w Polsce należy do rzadkości, to w Azji Południowo-Wschodniej jest powszechnie uprawiany i spożywany. Cechuje się charakterystyczną różową barwą i pochwą u podstawy trzonu. Jest cenionym składnikiem potraw kuchni tajskiej i azjatyckiej. Mimo podobieństwa do trujących grzybów, przy odrobinie wiedzy można go bezpiecznie zbierać i spożywać.
