Tabela – właściwości
| Zagadnienie | Opis |
| Jadalny czy nie? | niejadalna |
| Sezon | lato, jesień |
| Występowanie | pospolita w lasach całej Polski |
| Wygląd | ceglasty kapelusz, ciemne blaszki, włóknisty trzon |
| Rozmiar | kapelusz 3-9 cm średnicy |
| Właściwości | gorzki smak, brak zapachu |
| Zastosowanie w kuchni | nie ma zastosowania kulinarnego |
Maślanka ceglasta jest grzybem saprotroficznym, żywiącym się martwym drewnem. Najczęściej rośnie na pniach i pniakach drzew liściastych, rzadziej iglastych. Tworzy charakterystyczne kępki. Kapelusz ma średnicę 3-9 cm. Jest mięsisty, gładki, lepki podczas wilgotnej pogody. Ma kolor ceglastoczerwony ze żółtymi brzegami. Blaszki są gęste, początkowo żółte, później oliwkowobrązowe lub czarne. Trzon ma wysokość 2-4 cm i średnicę około 1,5-3 mm. Jest włóknisty, żółty u góry a brązowy u dołu. Miąższ ma kolor żółtawy i lekko gorzki smak.
Ciekawostki o maślance ceglastej:
- Zawiera gorycze, które czynią ją niejadalną.
- Dawniej stosowano ją w leczeniu reumatyzmu, choć nie ma potwierdzonych właściwości leczniczych.
- Ma wiele synonimów naukowych, a jej pozycja taksonomiczna nie jest do końca ustalona.
- Łatwo ją pomylić z podobnymi gatunkami maślanek, zwłaszcza z maślanką łagodną.
Podsumowanie:
Maślanka ceglasta to interesujący przedstawiciel grzybów, charakterystyczny dla polskich lasów. Mimo że nie nadaje się do spożycia, to warto zwracać uwagę na jej obecność podczas grzybobrania. Jej ceglasty kapelusz i wyraźne kępki czynią ją łatwą do zidentyfikowania.
