Siedzuń sosnowy — opis grzyba występującego w polskich lasach iglastych

Tabela – właściwości siedzunia sosnowego

Siedzuń sosnowy należy do pospolitszych grzybów w polskich lasach iglastych. Rośnie od lipca do października, najczęściej u podstawy pni sosen, na ich korzeniach. Czasem atakuje także świerki czy daglezje. Tworzy charakterystyczny, nieregularny owocnik z licznymi pofałdowanymi gałęziami. Jego miąższ jest biały, elastyczny, o przyjemnym zapachu.

Siedzuń sosnowy ma wiele zastosowań w kuchni. Nadaje się do zup, potraw duszonych, smażenia oraz suszenia. Niestety, źle znosi transport, gdyż łatwo się kruszy. Ze względu na smaczny miąższ i delikatny zapach jest poszukiwanym grzybem jesienią.

Ciekawostki o siedzuniu sosnowym

• Rekordowy okaz znaleziony w 1711 r. ważył 20 kg i mierzył 2,55 m
• W latach 1990-2014 objęty w Polsce ścisłą ochroną gatunkową
• Przedstawiony na znaczku pocztowym w 1980 r.

Zagrożenia i ochrona

Siedzuń sosnowy w przeszłości uznawany był za gatunek rzadki i zagrożony wyginięciem. W latach 1990-2014 podlegał w Polsce ścisłej ochronie gatunkowej. Obecnie został wykreślony z listy gatunków chronionych, choć nadal uwzględniany jest na Czerwonej Liście Roślin i Grzybów Polski ze statusem gatunku potencjalnie zagrożonego. Mimo to obecnie uważany jest za gatunek dość pospolity w polskich lasach. Niebezpieczeństwo dla niego mogą stanowić nadmierne pozyskiwanie okazów ze stanowisk leśnych oraz degradacja siedlisk.

Podsumowanie

Siedzuń sosnowy to smaczny i poszukiwany grzyb jadalny z rodziny siedzuniowatych. Rośnie w polskich lasach iglastych od lipca do października, głównie na korzeniach sosen. Ma charakterystyczny wygląd i przyjemny smak. Świetnie nadaje się do potraw, choć źle znosi transport. Jest obecnie dość pospolitym gatunkiem grzyba w naszych lasach.

Foto Główne: Jerzy Opioła via Wikimedia Commons, CC BY-SA 3.0